Witlof

Witlof behoort, samen met onder meer roodlof en andijvie, tot de familie van de cichorei-achtigen. De oorsprong van de bijzondere, licht bittere smaak van witlof ligt ook bij deze familie. Zijn mooie witte kleur krijgt witlof door de wortel van de witlofplant in het donker te laten uitlopen. Witlof werd bij toeval ontdekt door onze zuiderburen. In 1873 verscheen de groente op een tentoonstelling, doch het duurde tot 1913 voordat het product werd verkocht. Pas na 1930 werd witlof wat bekender en vanaf 1945 kon men spreken van een zekere populariteit.

Teelt
De witlofkrop groeit in het donker vanuit de wortel. Tot circa 1975 werd witlof vrijwel volledig onder de grond geteeld. Vanaf eind jaren zeventig werd steeds meer witlof geteeld op stromend water, ook wel 'proceswater' genoemd. Deze teeltmethode vindt nu voor 99% plaats. Bij deze teeltwijze wordt witlof in de open grond gezaaid. Tussen zaai- en oogstperiode van witlofwortels zit gemiddeld 20 weken. De rooiperiode van de witlofwortels is van begin augustus tot eind november. Het blad van de witlofwortel wordt op het land afgesneden, tot het groeibeginsel. Dit groeibeginsel blijft op de witlofwortel zitten, zodat dit tijdens de trek uit kan lopen tot een witlofkrop. De wortels worden vervolgens in containers vervoerd naar het teeltbedrijf. Hier worden de wortels gesorteerd, in kuubskisten verpakt en in de koelcel opgeslagen bij een temperatuur van -1 °C. Daar worden ze regelmatig besproeid met water waardoor een ijslaagje om de wortels ontstaat. Hierdoor wordt voorkomen dat de wortels uitdrogen en gaan uitlopen.

Onder gecontroleerde klimaatomstandigheden en in het donker kunnen in ongeveer 3 weken de witlofkroppen uit de wortels groeien. Dit heet forceren. Als de witlofkroppen in de trekbakken rijp zijn, wordt de witlofkrop van de wortel afgebroken, de vuile buitenbladeren verwijdert en in de verschillende lengtes en kwaliteiten gesorteerd.
 
Informatievideo over de witlofteelt. Deze video is opgenomen bij proefteler André Vollenberg uit Grubbenvorst.

Consumptie
Als u de bittere smaak van witloof wilt vermijden, verwijdert u de buitenste bladeren en snijdt u het uiteinde van de basis af. Vervolgens verwijdert u de kegelvormige kern. Een ander middel is een beetje suiker gebruiken bij de bereiding. Besprenkel het witloof met wat citroensap om de witte kleur te behouden.

Witloof kan u stomen, bakken, stoven of rauw gebruiken. Witloof is o.a. heerlijk bij vlees, vis, in salades, bij aperitiefhapjes, in soepen en stoofpot.

In Nederland eten we circa 3 kilo per hoofd van de bevolking, in Belgie, de bakermat van de witlof is dat ruim 2 x zoveel en Frankrijk zit tussen Nederland en Belgie in. Onze oosterburen, de Duitsers eten slechts 400 gram per hoofd. Hoe kunnen we de Duitsers verleiden om meer lekkere witlof te eten?
 
Bewaren/bewerken
U koopt het beste enkel stevig witloof met een mooie witte kleur. De top moet gesloten zijn.

Witloof bewaart u op een koele, donkere plaats, bijvoorbeeld in de groentelade van de koelkast. Als witloof aan licht wordt blootgesteld, wordt het vrij snel groen. Wanneer u witloof in een open papieren zak of een geperforeerde plastic zak op een koele plaats bewaart, blijft het ongeveer een week houdbaar.

In de winkels zie je steeds meer witlof verpakt in mooie folie. De verpakking is niet alleen mooi en te gebruiken voor recepten maar zorgt er ook voor dat het witlof langer goed blijft in de koelkast. Voordeel voor de consument, winkel en kweker is dat er minder weggegooid hoeft te worden en dat de kwaliteit constant goed blijft.
 

Voedingsstoffen
Voedingswaarden per 100 gram gekookte witlof zonder zout:
Energie: 53 KJ, 12 Kcal
Eiwit: 1.0 g
IJzer: 0.2 mg
Koolhydraten: 2.1 g
Natrium: 5 mg
Calcium: 21 mg
Vet: 0.0 g
Vezels:1.2 g
Vitamine C: 1 mg

Voedingswaarden per 100 gram rauwe witlof:
Energie: 53 KJ, 12 Kcal
Eiwit: 1.0 g
IJzer: 0.2 mg
Koolhydraten: 2.0 g
Natrium: 5 mg
Calcium: 17 mg
Vet: 0.0 g
Vezels:1.2 g
Vitamine C: 5 mg