Baobab

De hangende, eivormige of langwerpige, tot 35 x 16 cm grote vruchten hebben een tot 1 cm dikke, houtige, vezelige schil, die rijp grijsbruin wordt en dicht bedekt is met geelbruine, ruwe haren. Van de vruchten wordt gezegd dat ze op hangende, dode ratten lijken. De vruchtholte bevat een taaie, slijmerige, zurige, witte pulp. De pulp omsluit bevat vele, boonvormige, tot 1,5 cm lange, lichte zaden met daaromheen dunne, witte, melige, zure zaadmantels.

De vruchten worden in Afrika vers gegeten of eerst gedroogd en later in water of melk geweekt. De zaden worden gesuikerd en als lekkernij gegeten. Ze smaken naar amandel. De bladeren, jonge scheuten en wortels kunnen als groente worden gegeten. De vruchtschillen vormen een goede brandstof. Vermalen vruchtschil wordt als tabak gebruikt. Uit de as kan zeep worden gemaakt. Uit de bast kunnen vezels worden gewonnen. Deze kunnen worden gebruikt voor touwen, manden en textiel. De schors bevat ook tannine, dat als looistof kan worden gebruikt.

Teelt
Baobabs worden vrij gemakkelijk gekweekt uit zaad maar zijn zelden beschikbaar in kwekerijen. De donkerbruin tot zwarte zaden worden geteeld in containers met warm water, na het weken worden ze gezaaid. De zaden worden in het voorjaar en de zomer gezaaid in goede drainage. Kiemen duurt 2 tot 6 weken. Baobab is niet bestand tegen lichte vorst.
 

Consumptie
In Afrika wordt de baobab gegeten als een droge poeder. In Nigeria worden de bladeren gebruikt voor het maken van soep. Op 15 juli 2008 heeft de EU goedgekeurd dat de fruit wordt gebruikt in graanproducten.
 
Voedingsstoffen
De baobab bevat (per 100 gram) onder andere:
koolhydraten
eiwitten
300 mg vitamine C
2310 mg kalium
293-300 mg calcium
1.86 mg natrium
8.47 mg glucose
48.10 mg zetmeel
96-210 mg fosfor
7 mg IJzer
0.10 mg magnesium
0.064 mg zink
2.07 mg mangaan en suikers.