Over de geschiedenis van de kers is vrijwel niets bekend. Kersen worden verdeeld in twee verschillende botanische soorten, namelijk de zoete kers (Prunus avium) en de zure kers (Prunus cerasus). De zoete kers is genetisch diploïd. De zure kers is genetisch tetraploïd. Beide soorten stammen waarschijnlijk uit Zuid-oost Europa en West-Azië. Helemaal vast staat deze herkomst zeker niet.
De zoete kers wordt voornamelijk vers geconsumeerd en de zure kers wordt voor de industriële verwerking gebruikt.
Teelt
Vroeger werd de kers in vrij grote hoeveelheden ook in noordelijker streken geteeld. Onder andere ook in Nederland in de Betuwe. Deze noordelijke teelt is na de Tweede Wereldoorlog sterk afgenomen. De zeer groot wordende bomen en de daarmee samenhangende arbeidsintensiviteit (oogstwerkzaamheden en bescherming tegen vogels) was daarvan de belangrijkste oorzaak. Sinds de jaren '90 is de teelt echter weer in opkomst als gevolg van de komst van nieuwe grootvruchtige rassen en vooral omdat de omvang van de bomen door het gebruik van nieuwe zwakker groeiende onderstammen beter in toom kan worden gehouden. Daardoor komen de bomen eerder in productie, wordt het oogsten minder arbeidsintensief en is het eenvoudiger om vogelwerende netten aan te brengen.
Consumptie
Kersen worden veelal rauw uit het vuistje gegeten. Men kan er echter ook sap of jam van maken. Probeer er eventueel eens snoepjes van te maken. Droog de niet ontpitte kersen in een warme oven van 60 graden (laat de ovendeur op een kier staan) en laat ze verschrompelen tot een soort rozijnen.
Bewaren/bewerken
Bewaar de kersen op een koele plaats, eventueel in de groentela van de koelkast. Zorg ervoor dat de kersen gespreid worden op een schotel om kneuzingen te voorkomen.
Voedingsstoffen
Voedingswaarde per 100 g:
Energie: 179 kJ, 42 kcal
Voedingsvezels: 1,2 g
Koolhydraten: 10 mg
Eiwitten: 0,5 g
Vitamine C: 10 mg
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten